Transcranial Alternating Current Stimulation (tACS)

Transcranial Alternating Current Stimulation (tACS) is een elektrische stimulatie waarbij een zwakke wisselstroom de werking van de hersenen beïnvloed.

‍

Meer informatie

toepassingen

Meer informatie

Wanneer wordt het niet toegepast

Wat is het juist?

Is neuromodulatie gevaarlijk?

Net als bij alle andere vormen van tES worden elektroden op de hoofdhuid geplaatst om een specifiek deel van de hersenen te prikkelen. Slechts een deel van de toegediende stroom zal de hersenschors bereiken, aangezien de hoofdhuid en de schedel een barrière met veel weerstand vormen. Toch is de sterkte van de stroom die de hersencellen bereikt, voldoende om de werking van de neuronen te beïnvloeden.

‍

In tegenstelling tot bij gelijkstroom verandert bij wisselstroom de elektrische stroom continu van richting. De snelheid van het wisselen van de polariteit kan worden ingesteld. Op die manier kunnen we trage en snelle oscillaties gebruiken om de neuronen te beïnvloeden.

‍

Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat de Alpha-frequentie (rust-frequentie) van de visuele hersengebieden versterkt wordt wanneer een tACS-stimulatie deze specifieke frequentie aan de visuele hersenschors toedient.

Hoe passen wij het toe?

Wanneer mag neuromodulatie niet worden toegepast?

Door elektroden op de hoofdhuid te plaatsen wordt een specifiek deel van de hersenen geprikkeld. Omdat de hoofdhuid en de schedel voor weerstand zorgen zal slechts een deel van de toegediende stroom de hersenschors bereiken. Toch is de sterkte van de stroom net voldoende om de werking van neuronen te beïnvloeden.

Een tACS stimulatie is niet pijnlijk. Tijdens een tACS-sessie zit de patiënt in een comfortabele zetel.

‍

Om een effect te bereiken worden 2 tot 3 stimulaties per week uitgevoerd. Pas na 5 tot 6 sessies kan worden geëvalueerd of de stimulatie de klachten zal beïnvloeden. Een volledige behandeling bestaat uit minimaal 8tot 12 stimulaties. Om het effect te persisteren wordt na een intensieve behandelingsperiode de frequentie van de stimulaties geleidelijk aan afgebouwd.

‍
Op verschillende tijdstippen in het behandelingsproces wordt tijdens een opvolgconsult het klinische effect besproken.
Indien nodig wordt een controle qEEG afgenomen.

‍